Lourdes - Terug thuis

Na de euforie en de Vlaamse Kermis in Lourdes, heeft het leven weer zijn dagelijks ritme terug. Mijn herinneringen aan de trip naar Lourdes zijn nog zeer intens, en ik betrap er me op dat ik dikwijls terugdenk aan sommige gebeurtenissen. Zoals het kleine Bokrijk onderweg, Freddy die meer water over zijn hoofd goot dan hij uitdronk en vooral de gevatte opmerkingen van Ronny. Ik denk ook aan de pijltjes naar het dorpje 'Déviation' die we meer dan eens tegenkwamen...leuk was anders.

Onderweg hebben we vele hellingen 'overleefd', de ene al wat moeilijker dan de andere. Na een tijdje begon je het zowaar gewoon te worden en kwamen er uitspraken zoals : " Heb jij een berg gezien vandaag ? " of " ik wist niet dat Frankrijk zo plat was". We discussieerden wel eens over de te volgen weg, want het ene GPS toestel is het andere niet.

In 11 dagen naar Lourdes

Van 15 juli tot 25 juli 2014

Het begon op laatste clubfeest. Ik had een slecht jaar achter de rug waarbij ik enkele harde noten diende te kraken. Iedereen die me kent weet waar ik het over heb. Ik had me voorgenomen dat, als ik mocht genezen, ik iets zou doen, wat wist ik toen nog niet. Tijdens het clubfeest praatte ik wat met onze voorzitter Freddy welke ook nog een oude belofte had in te lossen. Er werd gesproken over Lourdes en om er met de fiets heen te trekken. Algauw was er een groepje van 9 welke gevonden waren voor het idee, jammer genoeg is er iemand op latere datum afgevallen.

Wat we toen nog niet wisten, dat er zoveel komt kijken bij een dergelijke onderneming. Echt te veel om op te noemen,maar ik ga het toch proberen.
Als eerste stond het uitstippelen van de 11 ritten op het programma, dit heb ik gedaan met behulp van Herman De Wulf (dank Herman).
Onze voorzitter was ondertussen ijverig op zoek naar sponsoring, zodat het budget voor de reis voor iedereen binnen aanvaardbare normen zou blijven. De uren dat daar zijn in gekropen weet ik niet maar ik heb het gevoel aanzienlijk veel. Deze sponsoring bestond uit drank en voeding (cola, agrum, isotonische drank, recuperatiedrank, gellekes, repen, ....).

WTC-Lambroek op sprookjes- en avonturentocht in Parijs

Vrijdag 3 juni 2011 - 05.00u 's morgens , wat is het vroeg. Alles in gereedheid brengen voor de busreis met WTC Lambroek naar Disneyland Parijs. Om 05.20 uur wekken we de dochter en de twee nichtjes welke we eveneens hebben uitgenodigd voor een dagje pretpark. Moeizaam worden ze wakker doch wetende wat er komen gaat worden ze met de minuut wakkerder, dit gaat beter dan op een doordeweekse schooldag.

Om 06.00 uur zet de bus aan te Massemen, iedereen was immers stipt op de afspraak. We zijn met iets meer dan 20 personen, de stemming bij groot en klein is opperbest. Na het merendeel van de kilometers te hebben afgelegd wordt er halt gehouden aan een wegrestaurant voor het nuttigen van het ontbijt. Frans ontbijtje – uiteraard, we zitten immers al in Frankrijk - met een lekkere croissant en stokbrood met confituur wordt door iedereen gesmaakt.

25 jaar WTC-Lambroek: Milaan-San Remo / Mont Ventoux

Zaterdag 11 augustus 2007

Het is zover, de officiële start van de clubuitstap ter ere van 25 jaar WTC Lambroek. Inderdaad een kwarteeuw Lambroek, een moment om even bij stil te staan.
Het is zes uur ’s morgens als de busrit Massemen-Milaan van start gaat. Fietsen en bagage werden reeds de vorige avond ingeladen.
Te Arlon wordt de innerlijke mens versterkt bij middel van een goed gevulde ontbijttafel. Doch niet te lang getalmd want iedereen kijkt reikhalzend uit naar onze eerste bestemming – Milaan – startplaats van onze eerste rit.
In de late namiddag bereiken we onze bestemming, hotel Assago – Holliday Inn – Milaan. Iedereen onthaast er op zijn manier: een plons in het zwembad, even rusten op de kamer, verpozen bij één twee drie … biertjes. Er was voor elk wat wils.
Daar het hotel aan de autosnelweg gelegen is en het enkel toegankelijk is per wagen werden Lambroeks beste speurders op pad gestuurd om toch een uitweg te zoeken via achterliggende zandpaadjes. Ze keerden allen terug zonder het beoogde doel te kunnen inlossen.

Lambroek verovert "LE PLAT PAYS"

Zaterdag 12/08/06 1ste etappe Massemen - Sluiskil

Het is zaterdagochtend 08.00 u als ondergetekende, gezin incluis, aankomt aan ons clublokaal - Feestzaal Parking. Het merendeel van de 16 deelnemers aan de vierdaagse die dit jaar op het programma staat zijn reeds aanwezig en vullen hun buikjes met het ontbijt ons aangeboden door de club. Na de gebruikelijke begroeting nemen we plaats en gaan we over tot het sterken van de inwendige mens, wetende dat er vandaag een ritje op het programma staat van om en bij de 110 km.

Het is negen uur als het gebruikelijke fluitsignaal weerklinkt, de eerste etappe van onze vierdaagse is officieel aangeblazen. Langs rustige landelijke wegen banen we ons een weg richting Sluiskil dit alles bij een aangenaam temperatuurtje. Alles verloopt vlot tot aan de eerste stop na 62 km, de Warande te Sint Jan in Eremo. Daar gaat de eerste Lambroeker al tegen de vlakke. Onzen Beeckie, die blijkbaar onder de indruk was van het mooie etablissement, besloot bij het oprijden van de kiezelsteentjesweg er maar eens te gaan bijliggen. Niets ernstig, enkele schrammen, welke hij gedwee liet verzorgen door onze verpleegster van dienst, Solange. Bij het verorberen van onze lunchpakketten, geprepareerd door onze ploegomkadering (lees vrouwen), genieten we van een stralend zomerzonnetje.

Reisverhaal van een eenzame Lambroeker

Maandag 15/08/2005

Maandagmorgen 15 augustus 2005, na een geslaagde 3-daagse clubuitstap naar Breisach Duitsland, is er een Lambroeker welke zich klaarmaakt voor de tocht huiswaarts. Niet zoals de andere clubleden met het busje doch met de fiets.
Het is 08.45 uur, enkele clubleden stellen zich nog steeds de vraag of deze Lambroeker wel van start zal gaan, de dreigende donderwolken voorspellen immers weinig goeds.
Het is 09.00 uur en daar gaat hij onder de aanmoedigingen van de andere clubleden, er is geen terugweg meer. 09.20 uur, de eerste regendruppels kondigen zich aan, de regenjas wordt aangetrokken, de beschermhoes van de rugzak uitgehaald, waarna de weg wordt verder gezet.
Op weg naar Colmar worden door een colonne voorbijrijdende Lambroekers nog enkele aanmoedigingen geschreeuwd waarna de eenzame kilometers aanvangen. Ondertussen hebben de hemelsluizen zich maximaal geopend en stroomt de regen met bakken naar beneden.
Het doel van de onderneming is het volbrengen van de permanente "Souvenir Marcel Garré"
De eerst echte hindernis welke zich aanbiedt is de Col de la Schlucht (1139 m). Ondanks de lichte bepakking is de beklimming een hele opdracht. Voeg daarbij de hevige regenval, de mist, een stevige koude wind en men kan zich inbeelden dat er meer dan één verwensing ten hemel wordt gericht.