Hoe het allemaal begon: Freddy en Danny schieten de hoofdvogel af

Een donderdag in november 1982. Schieting in Feestzaal Parking. Met mijn broer Danny ga ik er naar toe. Een buurman van Danny is een fervent schutter. Tussen pot en pint kletsen we over koetjes en kalfjes. Lucien Bossaert, de toenmalige uitbater van Feestzaal Parking, mengde zich in het gesprek. Lucien was en is nog altijd voorzitter van Gebuurtedekenij Lambroek. De Gebuurtedekenij had voor het organiseren van veldritten een stamnummer bij de KBWB onder de naam Wielerclub Gebuurtedekenij Lambroek. Danny en ik waren op dat moment lid van WSC Oostakker-Lochristi. Een toeristenclub in Lambroek?

Na een korte rondvraag konden we als onderafdeling van WC Gebuurtedekenij Lambroek Massemen starten. In 1983 mochten we nog geen fietstochten organiseren, maar dat veranderde snel.
Vol overgave ging ik op zoek naar sponsors en... leden. Om de clubkas te spijzen, organiseerde ik een T-Dansant met Radio Maeva. Top-dj Ronny Van Gelder was de blikvanger, maar gaf verstek. Om 22 uur was er nog geen kat in de zaal... Mijn vrouw Christine, die een niet onaanzienlijk bedrag aan voorschot betaalde, zag een bui hangen. De optimist in mij wist beter... de zaal liep vol. WTC Lambroek was geboren. Mijn broer Danny en ik schoten de hoofdvogel af.

In het clubarchief vind je de eerste clubblaadjes terug. Kleiner van formaat en minder talrijk in aantal. Het clubblad was en is de band met de clubleden. Het eerste jaar hadden we bij het seizoenbegin 7 leden. Eind dat jaar waren het er al 13. Een jaar later dikte het aantal gevoelig aan. De trein was vertrokken. Eendracht maakt macht werd van bij het begin de slogan. Deelnemen aan de topklassiekers stond van bij het begin in vet aangestipt. De Via Roma in San Remo, de mytische velodroom in Roubaix, La Redoute in Luik-Bastenaken-Luik, de Muur van Geraardsbergen in de Ronde van Vlaanderen en de Cauberg in de Amstel Gold Race zouden we veroveren. En of het lukte. Met de jaren werden we een vaste klant in deze klassiekers. Jong en oud, dik en dun, schouder aan schouder over de wegen waar de wielerkampioenen hun ding deden.

Van zodra we een volwaardige club werden, ging het snel. Organisaties allerhande sieren ons palmares. Dé uitschieters zijn de organisatie van de Ronde van Vlaanderen in Massemen, de Nationale Bijeenkomst in Wetteren en de talrijke buitenlandse reizen. Al die jaren heeft WTC Lambroek zijn eigenheid behouden. Dat ook de tand des tijds, het individu is belangrijker dan het collectief, ons in zijn greep heeft, kunnen we niet ontkennen. Dat we al jaren over dezelfde bestuursploeg beschikken, is een troef. Het ledenbestand wijzigt nooit spektaculair. WTC Lambroek blijft herkenbaar.